2-Daagse trekking

Zo, we zijn weer veilig terug van onze twee daagse trekking.
Het was in een woord, adembenemend! Wat 'n ervaring, om stil van te worden....
maar eveneens lood en lood zwaar.
Het begon allemaal vrij rustig en we lieten nietsvermoedend alles over ons heen komen.
Toen onze groep eenmaal bij elkaar was en we net 'n half uurtje onderweg waren in onze
songthaew, stopte we ineens toen we van de grote weg af waren en onze gids kwam met de vraag of er iemand was die de rest van de rit op het dak wilde zitten.
dat liet ik me geen twee keer zeggen en klom samen met twee engelse bovenop de wagen.
Even later volgde ook Mike maar Tesje mocht helaas niet, ze was nog te jong.
Echt, in een woord geweldig! We reden door de rijstvelden en bananenplantage's met af en toe een passerende olifant toen we net op het allerlaatste moment nog een laag hangende tak van 'n boom konden ontwijken. Grote hillariteit natuurlijk op het dak, waardoor Tes en 'n engels meisje uit het raam klommen om een blik bovenop het dak te werpen waarom wij in 'n scheur lagen. Alleen door dit begin al van de tocht, gierde de adrenaline door je lijf.
Zodra we bij het olifantenkamp waren aangekomen hebben we 'n uur door de jungle gesjokt op deze imposante dieren. Het was leuk maar voor ons eigenlijk nog te tam.
Meer verheugen we ons op de mahouttraining van donderdag.
En toen de trekking....
Ik dacht nog wel dat ik de minst vermoeiende trekking had uitgekozen, maar niks was minder waar.
In Frankrijk hebben we toch heel wat barre tochten in onze wandelschoenen maar dit
was echt de hel. Deze tocht had niks meer met wandelen te maken.
De eerste dag was het alleen maar bergopwaards, tegen de gruwelijk stijle en glibberige hellingen, je 'n weg banen door de ongerepte jungle, zonder een moment van rust.
Het"Lagu" bergdorp wat helemaal bovenop de berg lag moest worden bereikt voor het donker.
Ik heb echt m'n momenten gehad dat ik beroerd werd van vermoeidheid, de benen bijna niet meer op kon tillen en me voort heb laten slepen door Jeroen.
Diverse keren dacht ik werkelijk dat ik tegen de vlakte zou gaan en ook Tes had 'n wit vertrokken bekkie........maar ondanks alles had ik het voor geen goud willen missen.
Het is 'n ervaring om nooit te vergeten, de allesoverheersende natuurschoon, de Home-stay
bij de bergstam, het is werkerlijk met geen pen te beschrijven.
Zonder deze barre tocht hadden we niet gezien wat we nu gezien hebben, en niet beleefd wat we nu beleefd hebben. Dichter bij de natuur en bij de bergstammen hadden we op 'n andere manier nooit kunnen komen. Het was iedere zweetdruppel meer dan waard.
Tijdens de tocht liet de gids ons de meest inheemse en bijzondere planten zien.
Zo was er 'n plantje waarvan de bladeren zich direct sloten en zich om je vinger krulde zodra je deze met je vingertoppen aanraakte. Of 'n plantsoort waarvan de groene bladeren na kneuzing 'n rode verf afscheide die voor het kleuren van textiel gebuikt wordt.
Tussen de foto's kun je foto's zien dat de gids hiermee tatoeage's zette bij de kids.
Maar het meest bijzondere was toch wel de shampoo plant. Bij het voorzichting knakken van de steel kwam er letterlijk en figuurlijk shampoo vrij. Zodra je er op blies, vlogen grote
zeepbellen in het rond. Aangezien in de bergen geen 7/11 is (supermarkt) wordt deze plant daadwerkelijk door de bergstammen gebruikt als shampoo.
Na verloop van tijd hebben we gauw even de verkoeling gezocht onder 'n waterval die we passeerde, voordat we weer verder trokken.
Eenmaal na de barre tocht, boven aangekomen werden we meteen in de watten gelegd door 'n stelletje Lahu vrouwen die hevig op ons los gingen kneden.
Het was 'n bizarre ervaring. In een bamboe hut met palmbladeren dak, liggend op ons matje voor de nacht, worden gemasseerd in het pikkedonker door 'n stel vreemd uitziende vrouwen die druk met elkaar aan het kwekken zijn in een voor ons volkomen onbegrijpbare taal waarvan je door het kaarstlicht slechts wat schimmen kunt zien.
Ondertussen kwam er 'n lucht onder je neus van de maaltijden die door de bevolking voor ons bereid werd en genoten we van alle bushbush geluiden op de achtergrond.
Toen we gegeten hadden werd er in het maanlicht op de veranda van onze hut nog nageborreld rondom 'n vuurtje terwijl de bevolking voor ons zong onder begeleiding van 'n gitaar.
Moe maar voldaan kropen we na afloop in onze lakenzak op de matjes in de hut.
Iedere bamboestengel onder je, voelde je, maar op de een of andere manier wende het snel. Afgezien van Jeroen, hebben we een prima nacht gehad.
De volgende dag zou minder zwaar worden want nu hoefde we enkel nog bergafwaards.
Ook dit bleek een illusie.
Dit was niet zomaar bergafwaards maar puur overleven. We gingen de gehele tocht echt loodrecht naar beneden. Doordat het in de nacht geregend had was het ook nog eens "verry slippy" en je moest dikwijls halsbrekende toeren uithalen om een zo veilig mogelijke plek uit te zoeken om je voeten neer te zetten tussen de wortels van de bomen en omgevallen bamboestengels, terwijl je alleen maar de diepte inkeek.
Door de inspanning vergat je soms te genieten van de verbluffende natuur, maar al met al,
was het ook deze tocht weer adembenemend.
Toen er eindelijk een einde aan de tocht kwam zijn we verder de rivier afgedaald per raft.
Het eerste gedeelte ging per rubberraft, dit ging er ruig aan toe, de kids waren buiten zinnen maar wij niet minder. Wat was dit gaaf, hier kon het raften in Frankrijk niet bij in de schaduw staan. Het laatste stuk zijn we verder gekabbeld per bamboeraft.
Overigens is het weer fenominaal.
Afgezien van de tyfoon in Bangkok hebben we het droog gehouden.
De temperatuur is zeer aangenaam, tegen alle verwachting in is het absoluut niet te warm.
Maar wat ons nog het meest bevalt is de manier van reizen wat we nu doen.
Alhoewel het thuisfront soms met het klamme zweet in de handen zit, is het zéér goed te doen. Het gaat bijna vanzelf, het land is zo makkelijk te bereizen op eigen gelegenheid, er kan eigenlijk niks mis gaan. Het is echt kinderlijk eenvoudig.
Tours, die je werkelijk op iedere hoek van de straat kunt boeken, doen we allemaal onder begeleiding dus dat is ook geen risicopunt.
Het contact wat je met de plaatselijke bevolking hebt kan met een georganiseerde reis niet geevenaard worden. Maar ook het contact wat je krijgt met andere toeristen, uit alle uithoeken van de wereld is bijzonder. Het uitwisselen van ervaringen, het doornemen van je reisplannen, het absorberen van 101 tips, het praten over koetjes en kalfjes, het is zo enorm leuk. En dan heb ik de ontwikkeling van ons engels nog niet genoemd.
Zowaar ik eerst hortend en stotend naar de juiste woorden moest zoeken, zo makkelijk
voer je nu hele gesprekken. Er is vrijwel niks meer wat ik niet kan volgen.
Ik betrap mezelf er nu zelfs op dat ik na die goede week soms gewoon in het engels denk.
Vaak communiceren we in het engels door tegen de kinderen in bijzijn van anderen.
En de kids, die gaan met sprongen vooruit. Mike kan inmiddels het meeste wel volgen en kan zich er al redelijk mee redden, en ook Tes die nog geen woord engels sprak gaat met sprongen vooruit.
En dan de financieën. Ik heb mijn huiswerk goed gedaan. De berekening zoals ik gemaakt heb klopt precies. Met zakgeld en alles erbij zijn we inderdaad goedkoper uit dan 15 dagen
Turkije, ongelooflijk maar waar. Ook onze kampeervakanties, waren niet veel goedkoper.
Dus thuisfront berg je maar, dit gaan we zeker nog een keer doen.
Zodra ik het verslag online heb gezet zal ik de foto's uploaden.Eer ze er allemaal opstaan zal wel even duren, want het zijn er nogal wat en dit uploaden gaat tergend langzaam.
Morgen een rustig dagje, enkel wat sightseeing in Chiang Mai via een privétour.