Goodmorning Vietnam

Vanochtend hadden we de wekker om 7.00 gezet om maar zo snel mogelijk in ons nieuwe ritme te komen. Terwijl ik thuis nogal moeite heb om er direct uit te komen, gooide ik hier verheugd de benen langs het bed om onze eerste dag te beginnen. Toen ik de gordijnen open deed werd ik direct beloond. Beneden liep zojuist 'n straatverkoopster voorbij met 't voor Vietnam typerende kegelvormige strohoedje, de zogenaamde Non La. Met de fiets in haar hand, welke volledig bepakt was met grote ronde manden met daarin bergen met diverse groenten, liep ze door de smalle straten om vervolgens haar waren aan de man te brengen.
Toen we later zelf door de straten heen liepen was ons al snel duidelijk dat dit tot op de dag van vandaag een heel normaal straatbeeld is. Zoals wij naar de supermarkt gaan koopt men hier gewoon alles op straat.
Overal waar je kijkt zie je dames met hun waren zeulen die ze verkopen of zojuist hebben gekocht voor hun dagelijkse boodschappen, vaak gepaard met 'n grote bamboestok die ze over hun schouder dragen met daaraan twee grote ronde rieten manden waarin ze hun spullen vervoeren. Bizar! Eigenlijk had ik het idee dat dit straatbeeld meer het beeld van vroeger was, van het oude Hanoi. Beelden die je wel eens op de televisie voorbij ziet komen. Niks is minder waar. Als je door de smalle straten van de 'Old Quarter' loopt worden al je zintuigen op scherp gezet, er gebeurt zoveel! Het is een gemoedelijke chaos. Alles en iedereen loopt en rijdt kriskras door elkaar heen. Op de stoepen lopen is lastig want je breekt je nek over de geparkeerde brommers en straatverkoopster waardoor je er eigenlijk automatisch voor kiest om midden op de straten te gaan lopen. In het begin lijkt het suïsidaal, maar al snel kom je erachter dat iedereen als vanzelfsprekend gewoon om je heen rijdt, bijna als 'n oliedruppel in 'n plas met water.
Wat ons verwonderde dat we geen ene enkele andere toerist tegenkwamen.Ongetwijfeld zullen er genoeg zijn maar het is een compleet andere ervaring dan het toeristische Thailand. Je hebt hier echt het gevoel 100 jaar terug in de tijd te stappen. Wat een feestje!
Wat ook heel typerend is zijn de oude overhangende bomen die weelderig hun wirwar van kale slierten naar beneden laten hangen over de nauwe straatjes. Ik heb serieus geen flauw idee wat de naam is van deze typische bomen maar prachtig is het zeker, het geeft 'n beetje mystieke sfeer aan het geheel.
Al snel werden we aangehouden door 'n alleraardigste Vietnameesch die ons probeerde te porren om met hem en z'n collega mee te rijden in de Cyclo's, van die typerende fietstaxi's. Hij hoefde niet veel moeite te doen want we werden het al snel eens over de prijs en haddden dit toch al in de planning liggen. Na een uurtje hielden we het voor gezien want ondergetekende kreeg de kriebels. The 'Old town' is 'n walhalla voor fotoliefhebbers (af en toe tot grote ergernis van mijn achterban behoor ik daar dus bij) en al wiebelend in die cyclo is het ondoenlijk om fatsoenlijke foto's te maken.
Nadat we bij de Sinh Tourist 'n dagtour hebben geboekt voor morgen naar Tam coc besloten we voor 'n paar uurtjes terug te gaan naar het hotel wat mij mooi de gelegenheid gaf om verder te werken aan m'n reisverslag en mijn Jeroentje zijn verloren slaap kon inhalen. Ik zeg nu wel verloren, maar vraag me weleens af of hij deze ooit gaat vinden haha. Zo actief en vliegerig hij is en altijd flink van aanpakken weet, kan hij evengoed slapen als de beste. Neem nou gisteravond....
Door de jetlag konden de kids en ik de slaap maar niet vatten en bleven maar draaien en woelen en ons erover verwonderen dat degene die juist de hele reis bijna in een stuk door geslapen heeft nergens moeite mee bleek te hebben.
Gisteravond hebben we overigens toch maar besloten om er niet meer uit te gaan. Toen we van onze kamer naar beneden wilde lopen bleek het pikkedonker in het hotel te zijn. Half op de tast baande we ons een weg naar de uitgang waarbij we stuitte op de jongeheren van het hotel die midden in het gangpad op de grond lagen te slapen! Het was dat ik er al over had gelezen dat dit in Vietnam doodnormaal is maar toch sta je wel ff vreemd te kijken. De heren stonden weliswaar meteen klaar om ons het hotel uit te laten maar we voelde ons hierdoor toch wel dusdanig bezwaard dat we maar rechtsomkeer maakte.

Toen we gisteravond door de pick up service van het hotel werden opgehaald om ons naar de plek van bestemming te brengen stonden we even raar te kijken toen we er klaarblijkelijk waren.
Nergens waar we keken zagen we het Hanoi Chiao Hotel waar ik geboekt had en twijfelde dan ook even of we wel goed zaten. Vanuit 'n minuscuul smal steegje kwamen verschilende jonge heren doelgericht op ons afgesnelt om onze koffers van ons over te nemen en gebaarde dat we achter hun aan moesten komen. Overal in het steegje zaten dames op de grond druk te kakelen terwijl ze ondertussen op de grond in hun teiltje de afwas zaten te doen. We waren verrukt, het zag er zo enorm gezellig uit. Gek, maf maar gezellig....echt weer zo'n plek waar wij ons volledig thuis voelen. Thuis ben ik lang naar accomodaties aan het zoeken geweest en was eigenlijk min of meer teleurgesteld dat Vietnam eigenlijk geen Questhouses leek te kennen net zoals in Thailand, waar we zo graag verbleven. Toch bleek dit hotel gewoon zo'n zelfde accomodatie te zijn alleen blijken ze hier gewoon alles hotel te noemen.
Knus, kleinschalig maar 'n prima riante kamer zonder het kille en het onpersoonlijke van 'n moderne hotelketen.
Zo, na het plaatsten van dit verslag zal ik eens wat foto's gaan uploaden om daarna er weer met z'n vieren verder op uit te trekken.