Mekong Delta

Vandaag hebben we alweer de 2e dag van onze tour door de Mekong delta erop zitten. Opnieuw weer 'n compleet andere wereld en verbijsterend om te zien hoe hier de mensen leven.
Zo langzamerhand begint het me aardig leeg te zuigen en heb niet meer de moed om dagelijks 'n verslag bij te houden.
Vanaf My Son gaat de wekker dagelijks om 04.30 uur. Daar was het om de zonsopgang te zien en hier is het vanwege de drijvende handel op de Mekong die al voor dag en dauw begint. We moeten er iets voor over hebben om iets moois te zien, nietwaar?  En dàt is het! Maar ook vreselijk indrukwekkend.
In deze regio lijkt nagenoeg niemand in 'normale' woningen te wonen. Overal waar je kijkt zie je bouwvallige woningen van golfplaten, op hoge palen vanwege het water. Het is nauwelijks voor te stellen dat er serieus mensen in wonen. Al varende op de Mekong wordt je geconfronteerd met de armoede van deze bevolking. Je ziet zelfs talloze kleine smalle houten roeibootjes voorbij komen met 'n soort huifje erover heen. Als je goed oplet en naar binnen kijkt zie je kleding hangen,  wat je doet bezeffen dat ze hier gewoon op wonen. In eerste instantie dacht ik dat het eerst gewoon kleine transportbootjes waren maar niets is minder waar.
Vandaag zagen we zelfs dat lang de zijkant van het bootje 'n kind aan een arm in het water werd gedompeld em vervolgens zijn haren te wassen. Het is niet te bevatten.
Terwijl ik me vaak haast opgelaten voel omdat je daar als rijke westerling ongegeneerd doorheen vaart en je ogen uitkijkt, zwaaien mensen vriendelijk naar je zodra je voorbij komt.
Gisteren ook 'n bezoek gebracht aan diverse ambachtslieden welke ons lieten zien hoe er oa. rijstpapier, kokossnoepjes en rijstwafels werden gemaakt.
Vandaag ook 'n bezoek gebracht aan het Tra Su Cajacut Forest, in een woord...adembenemend! 
Zittend in smalle roeibootjes vaar je door 'n subtropisch moerasgebied met z'n smalle waterwegen dwars door 'n groen tapijt van waterhyacinten, lotussen en waterlelies waar zich de meest uiteenlopende soorten vogels laten horen en zien. Wederom 'n uniek stukje natuur.
Inmiddels is het hier 20.00 uur en liggen liggen we al op bed. Het hotel is net als die gisteren bizar luxe en telkens na zo'n vermoeiende reis heerlijk. Toch blijft onze voorkeur uitgaan naar de kleinschalige guesthouses en familiehotelletjes met maar enkele kamers. De luxe hier kan niet tippen aan de warmte en hartelijkheid van onze Homestay in Hoi An. De warmte en hartelijk van dit gezin heeft ons 'n onvergetelijk verblijf bezorgd. Oma die al onze was op de hand stond te wassen en gezellig hele verhalen tegen ons stond te brabbelen in het Vietnamees met haar mummelmondje en haar verschrompelde gezichtje. Uiteraard konden we er geen klap van verstaan maar telkens opnieuw smolt je als ze je weer even liefelijk vast pakte.
Haar dochter was net zo'n schatje en vloog ons om de nek toen we uiteindelijk moesten gaan. Het hele gezin werd bij elkaar geroepen om ons uit te zwaaien en we moesten beloven dat we ooit weer terug kwamen. Daar kan de pracht en praal van 'n luxe hotel toch niet tegen op.

Morgenvroeg voor de laatste keer de wekker om 'n absurd vroege tijd om de allergrootste drijvende markt van de Mekong te bezoeken om tegen de middag aan de 'n lange rit terug naar HCMC te beginnen.

De foto's ga ik morgen proberen te plaatsen. Wederom geeft dit weer de nodige problemen en aangezien ik de ogen inmiddels niet meer open kan houden.....welterustenXxxx