Flying blue

Eindelijk is het zover, ons Vietnam avontuur is begonnen.
Gisteren tijdens het pakken van de koffers werd ik mezelf er ineens van bewust dat het grootste gedeelte van onze kleding momenteel blauw is. Blauw, blauw en nog eens blauw.
In mezelf moest ik gniffelen, we vliegen notabene met de KLM met z'n Flying Blue spaarprogramma en z'n blauwe kleuren. Mensen die me beter kennen en zich bewust zijn van mijn bijna obsessieve kleurenmatch-afwijking, zouden bijna denken dat ik m'n garderobe afstem op de luchtvaartmaatschappij haha.
Toen het moment van vertrek daar was en we van huis weg wilde gaan om op tijd de KLM bus naar schiphol te halen brak er even paniek uit. Onze Speed bleek foetsie!
'n Kat die ten aller tijden aan komt sprinten zodra je z'n naam roept maar nu kwam er geen enkele reactie. De schrik sloeg ons meteen om het hart en ik riep in m'n paniek al meteen dat ik niet weg ging zolang die grappenmaker niet terecht was. Desnoods gingen ze maar zonder mij maar no way dat ik op deze manier van huis zou gaan. Later bleek dat ik niet de enige was die er zo over dacht maar gelukkig kwam het niet zover doordat we hem al snel vonden in de salon waar hij per ongeluk opgesloten zat.
Tot overmaat van ramp bleek de auto van m'n moeder 'n lekke band te hebben waardoor we wederom niet weg konden terwijl de tijd inmiddels toch niet veel tijd meer te verliezen hadden.
Gelukkig dat Joyce onze redder in nood bleek en ons hals over kop richting station kon brengen. Het regende pijpenstelen en overal lagen takken op de weg door de harde windstoten.
Eenmaal in de bus die hierdoor alle kanten heen schommelde begon ik hem toch behoorlijk te knijpen, ik voelde me nou niet bepaald veilig en begon stiekem te hopen dat ook onze vlucht gecancelt zou worden net zoals ruim 30 andere vluchten vd KLM door de storm.
Gelukkig bleek het later toch mee te vallen en hebben er weinig hinder van ondervonden en de vlucht die uiteindelijk 1,5 uur vertraging opliep, verliep rustig.
De 12 urige vlucht vloog letterlijk en figuurlijk voorbij doordat we de luxe hadden van 2 extra stoelen doordat het vliegtuig niet volledig vol zat. Lekker met de benen gestrekt hebben genoten van 'n aantal films en hebben wat gedoemeld terwijl mijn Jeroentje uiteraard zoals we van hem gewend zijn, de gehele vlucht als 'n blok heeft geslapen.
Nu ik dit verslag zit te schrijven vertrekken we alweer bijna uit Kuala Lumpur waar we de stop-over hadden. De laatste 3 uur van onze reis verder met Vietnam Airlines in 'n kleiner vliegtuig waar ik nou niet bepaals dol op ben. Buiten het feit dat ik mezelf dan altijd kwetsbaarder voel duren deze uren gevoelsmatig langer dan de voorgaande uren doordat we niet meer de luxe hebben van 'n entertainmentscherm in de hoofdsteun voor ons, dat wordt dus weer ouderwets 'n boekje lezen.
Zo.... wordt weer vervolgt want we stijgen zo op (en jullie raden het al, mijn schat slaapt inmiddels alweer).


Inmiddels zijn we aangekomen in ons hotel. In 'n paar minuten tijd zoveel indrukken, geweldig! Al is het hier nu bijna 23:30 maar we kunnen ons niet bedwingen om voordat we ons bed induiken toch heel eventjes gauw 'n straatje rond te lopen. De Versteegjes bruizen weer! Bij deze voor het thuisfront even voorgaand verslag maar verder laat ik het hier dus even bij, morgen verder over alle indrukken. (misschien straks nog enkele foto's)
Tot morgen!