Amazing Mai Chau

Gisterenochtend vertrokken naar Mai Chau nadat we van ons hotel wat te eten voor het ontbijt hadden meegekregen voor onderweg.
De rit naar Mai Chau was werkelijk prachtig. Weer een compleet andere ervaring van het land, we keken onze ogen uit. Mai Chau ligt als 'n groene vallei tussen de trapsgewijze rijstterrassen en groene bergen met oa bamboe, bananenplanten en palmen . De bevolking leeft in bamboe paalwoningen met rieten daken.
Bij aankomst werd ons een uitgebreide lunch geserveerd op de bekende Aziatische wijze. Een tal van diverse gerechten welke gezamenlijk in schalen zaten, ieder 'n leeg eigen kommetje met chopsticks en smullen maar. Het eten was zalig, heel wat beter dan dat we tijdens de lunch kregen in Tam Coc. Toen na de lunch de slaapplaatsen werden toegewezen viel onze mond open van verbazing. Wij waren in de veronderstelling dat we samen met de rest vd groep op 'n matje kwamen te slapen in de grote paalwoning waar de hele familie in een ruimte bij elkaar slaapt. Dit was immers onze opvatting van een homestay, net zoals destijds in Thailand.
Deze reis kregen we gewoon twee enorme bamboe bungalows met 'n verbluffend uitzicht op de rivier toegewezen, compleet met badkamer, toilet, balkon en alle bijbehorende luxe.
Toen we even op bed gingen liggen begon het als dolle te regenen en te onweren wat in deze ambiance eerder 'n bepaalde romantiek met zich meebracht dan dat het vervelend was.
We gingen ervan uit dat de geplande fietstocht niet door zou gaan, jammer maar we vonden het eigenlijk wel prima want we genoten zo ook wel.
Toen de regen even later minder begon te worden bleek de tocht toch door te gaan. Gehuld in 'n allercharmanste poncho gingen we van start maar vrijwel meteen klaarde het volledig op. Waar we toen terecht kwamen en door wat voor 'n omgeving we toen heen kwamen is in geen woorden uit te drukken, werkelijk onbeschrijfelijk! We reden dwars door 'n landschap van rijstvelden waar overal boeren op het land aan 't werk waren met op de achtergrond de puntige groene bergen en alom de bamboe paalwoningen die zo typerend zijn voor de omgeving. Ik heb m'n best gedaan om e.e.a vast te leggen op foto's maar dit bleek gewoon onmogelijk. Geen enkele foto doet recht aan de daadwerkelijke schoonheid van het gebied. De omgeving raakt je tot in het diepst van je ziel.

Na het wederom heerlijke eten werd er 'n traditionele dansvoorstelling opgevoerd door de bewoners. Tussen de dansen door werd er door 'n bewoner precies verteld wat de achtergrond van deze dansen waren. Door deze avond lieten deze mensen je even in hun leven toe, die zo ver afstaat van onze eigen cultuur maar zó bijzonder.
Jeroen en Mike begonnen aan 't einde vd avond nerveus heen en weer te schuiven omdat ze de bui al voelde hangen......iedereen werd uitgenodigd om mee te doen met hun dans.
Na eerst voorzichtig te hebben afgeslagen ben ik samen met Tes toch overstag gegaan, ik vond het haast gênant om te weigeren. Geloof het of niet, maar uiteindelijk zijn ook de heren met de billen van de vloer gekomen. Mike in eerste instantie met 'n beschaamde grijns op z'n gezicht en Jeroen keek als 'n boer met kiespijn maar het was echt leuk, hand in hand met de bewoners dansend door de ruimte. Na afloop kwam er in 't midden 'n grote houten pot met rijstwijn met 'n aantal dunne bamboe stokken erin die dienst deden als rietjes en werden uitgenodigd om samen met hun hieruit te drinken. Het was 'n bijzondere ervaring!

Vanochtend vroeg uit de veren om ons per fiets richting 'n grot te begeven. Terwijl ik mezelf onderweg net gelukkig zat te prijzen dat de fietstocht (zonder trapondersteuning!) me reuze meeviel doordat de krakkemikkige fietsen zó licht trapten en onze gids zo traag fietste dat ik zowat van m'n fiets viel, kreeg ik zowat 'n toeval toen ik zag hoeveel trappen we moesten bestijgen om bij de grot te komen. Het bleken er gvd 1200 te zijn!!! Wat heb ik toch met trappen op vakantie? Vorig jaar in Kreta kreeg ik dezelfde onaangename verassing.
Toch besloot ik om me wederom niet te laten kisten, verstand op nul en m'n wilskracht opnieuw het laten winnen van m'n fysieke gestel. Meerdere keren heb ik mezelf afgevraagd waar ik mee bezig was en het gevoel gehad dat ik het loodje zou leggen, af en toe brandde de tranen in m'n ogen van ellende maar toch weigerde ik om het bijltje erbij neer te gooien.
Toen ik uiteindelijk boven aankwam en zag waar ik het voor had gedaan was daar weer die triomp. Verstandig? NEE niet echt maar dat boeit me niet zoveel, dìt neemt niemand me meer af, ik had het toch maar weer geflikt!
Terwijl we eigenlijk nooit zo gek veel om grotten geven omdat ze allemaal op elkaar lijken, was deze toch wel meer dan de moeite waard. Maar amper nog hersteld van de lichamelijke inspanning en badend in het zweet, kreeg ik zowat 'n hartstilstand toen ik Mike als een of ander stipje doodleuk op een van de hoge 'taarten' zag zitten die ver boven ons uittorenden.
Buiten het feit dat 't zo'n rommeltje geeft als hij ervan af stuitert, vond ik het ook zonde van al mijn inspanning om uiteindelijk aan 'n hartverzakking ten gronde te gaan.
Half in paniek heb ik 'n brul gegeven dat hij er onmiddellijk vanaf moest komen, ik bestierf het zowat.
Weer eenmaal beneden zijn we als laatste nog naar 'n kleine plaatselijke markt geweest waar we voor het eerst deze vakantie geconfronteerd werden met de delicatesse van dit land, HOND.
Alleen niet in de hoedanigheid van de hond van onze gids die ons de hele tocht begeleidde met z'n hoge Lassie-gehalte, maar deze keer volledig ontleed en gerookt, wachtend op 'n watertandende Vietnamees.
Nou ik kan je verklappen dat je als Hollandse kaaskop er niet bepaald honger van krijgt als je ziet hoe men daar hun vlees en vis verkoopt en bewerkt. Hoewel het uiterst boeiend is om te zien hoe anders hun hele eetcultuur in elkaar steekt, is het verbijsterend , soms daardoor ook lachwekkend, als je ziet hoe het er daar aan toe gaat. Zoals bij ons in de supermarkt het vlees netjes verpakt is volgens de hoogste hygiëne eisen ( Rob Geus vd smaakpolitie zou hier 'n toeval krijgen), alleen het etiket verraad waar het vlees afkomstig van is en niet als dusdanig herkenbaar, ligt hier 'n ontleed dier te wachten op 'n koper.
Kop, romp, poten, staart, niertjes, lever, enz......alles is nog aanwezig, niks wordt verspild.
Je zou hier op slag vegetariër worden maar er zit niks anders op dan je verstand op nul te zetten tijdens je maaltijd, het zou immers doodzonde zijn om niet te genieten van al dat lekkers want het eten is waanzinnig lekker.

Inmiddels moe maar voldaan terug op de kamer. Morgenavond de slaaptrein naar Sapa, de verwachtingen zijn hoog want ook dit schijnt prachtig te zijn met z'n kleurrijke bergstammen.