Sandalen ipv hoge hakken

In Thailand is het nu half 9 in de ochtend, mooie tijd om op te staan dus.
Ware het niet dat ik me gewoon nog thuis, in m’n nederlandse luxe bed begeef ipv op ’n matje van een of ander bamboe vlot op het water tenmidden van de Thaise jungle.
Hier is het verdorie pas half vier in de nacht en Mina is alweer wakker !
Al liggend op mijn kussen zwier ik aan de lianen tussen de apen, ben ik treinkaartjes aan het regelen voor de rit naar Chiang Mai en lig me ondertussen te bedenken dat we nog blouses nodig hebben met lange mouwen voor ’s avonds om ons eigen tegen de muskieten te beschermen.
Terwijl ik druk doende ben, snurkt Jeroen ongestoord verder en draait zichzelf lekker om.
Je zou haast denken dat hij in z’n voordeel is maar nee… ik zit per slot van rekening gewoon al
helemaal in het Thaise ritme !!!
Wel lullig dat ik van de week net 22 euro heb uitgegeven voor ’n paar pilletjes Melatonine, die ervoor
moeten zorgen dat ik ter plekke sneller in het Thaise ritme kom.
Volledig overbodig dus, pillen kunnen uit de koffer.

Verder volgens mij alles prima in orde. Alles wat we nodig hebben is in huis, behalve ’n bagageweegschaal. Het zou wel erg handig zijn als ik deze maandag nog ergens op de kop
zou weten te tikken, zodat we precies kunnen bijhouden hoelang we in Bangkok door kunnen gaan met shoppen op de beroemde Chatuchak markt.
Laatst dacht ik ’n dolle koop te hebben gedaan bij de Action voor 1,59 euro. Goedkoop is duurkoop bleek achteraf. Toen we Pluis(de poes) in ’n tasje aan de weger hingen omdat we erg benieuwd waren wat ze inmiddels woog, crashde het onding al.
Het blijft nu natuurlijk gissen wat onze Poezie weegt, maar vast en zeker niet meer dan 30 kilo,
het maximum gewicht wat op de teller stond.

In dit nachtelijke uurtje lig ik inwendig te lachen over mijn gesprek met Joyce gisteravond.
We kwamen tot de conclusie dat ik in de afgelopen 15 jaar wel erg veranderd ben.
Deze keer ligt onze sportieve (lees; alternatieve) outfit al klaar voor ons vertrek van a.s dinsdag.
Afritsbroeken, outdoorvesten, trekkingsokken en SANDALEN.
En dan te bedenken dat ik de vorige keer pertinent weigerde om uberhaupt platte schoenen
mee te nemen. Ik heb toen serieus, Thailand doorgekrost op hakken!
Hakken, charmante blousjes met bij wijze van spreken de krultang nog onder de arm.
Wat is er met me gebeurt ?
Als je me destijds had gezegd dat ik de luxe hotels in had moeten ruilen voor boomhutten,
m’n hakken voor sandalen en mijn föhn en krultang thuis moest laten bij gebrek aan electra,
had ik je ter plekke midden in je gezicht uitgelachen.
En nu….nu ben ik de drijvende kracht achter al dit avontuur. Geweldig! Alles bruist in me!
Af en toe moet Jeroen wel even slikken maar ja, alles went zullen we maar zeggen.
Inmiddels heeft hij zich helemaal verzoend met alle wilde plannen en heeft er zelfs onwijs veel
zin in, afgezien dan van de sandalen.
Ja, we zijn er klaar voor.