Dancing in the jungle
Blijf op de hoogte en volg Familie
05 Augustus 2012 | Thailand, Surat Thani
Om 6.00 stond de wekker, om vroeg te kunnen vertrekken met de boot om het ontwakende wild te kunnen zien ontwaken. Toen we net 'n paar minuten op weg waren, gooide 'n enorme regenbui roet in het eten, we moesten terug.
Jammer maar het kon de pret niet drukken,Mike en tes namen meteen een duik in het water, regen of geen regen, de temperatuur was heerlijk.
De regenbui was maar van korte duur. Na het ontbijt ben ik met Mike en Tes gaan kanoën
langs de oevers om misschien toch nog wat apen te spotten. Vandaag de tweede en laatste dag op het meer.
Overal hoorde we de Gibbons om ons heen roepen maar zien deden we ze niet.
Wat ik wel zag was de kano van Mike en Tes die omsloeg en vervolgens vol liep met water.
Met z'n drieën zijn we met man en macht bezig geweest om de kano op het droge te krijgen
voordat hij naar de bodem zonk.
Doordat de tijd drong, we moesten op tijd terug zijn voor de volgende tocht, en ik me zelf flink bezeerde aan iets in de modderige oever, heb ik volgens mij alle apen uit de jungle gevloekt, ineens was het muisstil om ons heen.
Toen we net de kano van het zinken hadden gered en weer veilig in de kano's zaten kwam
Jeroen eens een kijkje nemen waar we bleven.
Terug bij de rafthouses ons gauw klaar maken voor de volgende trip.
Even heb ik op het punt gestaan om niet mee te gaan omdat ik 'n behoorlijke wond onder mijn grote teen had van ons titanic-avontuur, maar omdat vervolgens de kids ook niet meer mee wilde omdat ze dat anders zielig voor mij vonden ging ik overstag.
Omwille van Mike en Tes ging ik toch maar mee.
Was ik maar wijzer geweest ! Ongetwijfeld had het ons dan een heel wat relaxer middagje bezorgd.
Aangekomen per boot, bij het startpunt van onze tocht begon het al goed.
Tijdens de eerste de beste glijpartij belandde ik met mijn al bezeerde teen op een kapot
stuk bamboe. Gevolg was een diepe snee die niet wilde stoppen met bloeden.
Dat ging lekker. Jeroen opperde al om af te haken en hier op de kids te wachten met de rest van de groep totdat ze terug zouden komen maar ik besloot maar door te gaan want in de bakkende zon te wachten totdat ik 'n ons woog had ik geen behoefte aan.
Ik besloot op 'n later punt, bij de waterval temidden van de lianen en overhangende bamboe, mijn rust te nemen.
Maar het was niet meer nodig. Onze gids wist raad.
Hij pakte mijn teen in met tabak, wat direct het bloeden stopte en zoals hij zei zuiverend
werkte. De pijn verdween ook meteen waardoor ik besloot toch maar verder te lopen.
Nou, ik heb het geweten.
Ons wachte een tocht vol bloedzuigers.
'n Jongen uit onze groep zei vanachter tegen me, "wacht even buurvrouw" en trok meteen zonder dat ik er erg in had en hem gelukkig ook niet had gezien, een bloedzuiger van m'n benen. Dat was de eerste van de velen die gingen volgen bij ieder van ons.
Al griezelend en gillend, stonden we daar van ons ene op ons andere been te springen om die krengen te ontwijken en kwijt te raken.
Ondertussen moesten we toch ook wel vreselijk lachen door het tafereel, eigenlijk was het ook wel dolkomisch hoe we er daar bij stonden. Toen ik grapte "het is net Dancing in the Jungle" was het feest helemaal kompleet.
Ondanks alles hebben we dus toch weer de grootste pret gehad maar waren uiteindelijk
blij dat we weer richting ons Treehouse gingen, genoeg avontuur voor ons voor vandaag.
'n Paar uur later bij ons treehouse, plofte ik vermoeid door alles, op m'n bed om gauw op m'n laptopje het beloofde verslag voor thuis te schrijven.
Jeroen ging met de kids even naar de rivier wat zwieren aan de lianen dus ik had even 'n momentje voor mezelf.
Net toen ik m'n eigen bedacht dat het hier geweldig was maar nog geen beloofde aap
rondom onze boomhut had zien zwieren kwamen Jeroen met de kids de trap op klimmen van onze boomhut.
Enkele tellen later hoorde ik iets achter hun aan trippelen. Toen Mike heel verheugd begon te lachen maakte mijn hart een sprongetje en greep meteen naar mijn camera, eindelijk
de ons beloofde aap op ons balkon.
Maar nee, vandaag zit het ons niet mee.........het was geen aap maar een HOND,
alsof ik verdorie thuis niet genoeg honden zie !!!
Nou ja, aap of geen aap.....bloedzuiger of geen bloedzuiger....onze vakantie kan niet meer kapot.
Jammer maar het kon de pret niet drukken,Mike en tes namen meteen een duik in het water, regen of geen regen, de temperatuur was heerlijk.
De regenbui was maar van korte duur. Na het ontbijt ben ik met Mike en Tes gaan kanoën
langs de oevers om misschien toch nog wat apen te spotten. Vandaag de tweede en laatste dag op het meer.
Overal hoorde we de Gibbons om ons heen roepen maar zien deden we ze niet.
Wat ik wel zag was de kano van Mike en Tes die omsloeg en vervolgens vol liep met water.
Met z'n drieën zijn we met man en macht bezig geweest om de kano op het droge te krijgen
voordat hij naar de bodem zonk.
Doordat de tijd drong, we moesten op tijd terug zijn voor de volgende tocht, en ik me zelf flink bezeerde aan iets in de modderige oever, heb ik volgens mij alle apen uit de jungle gevloekt, ineens was het muisstil om ons heen.
Toen we net de kano van het zinken hadden gered en weer veilig in de kano's zaten kwam
Jeroen eens een kijkje nemen waar we bleven.
Terug bij de rafthouses ons gauw klaar maken voor de volgende trip.
Even heb ik op het punt gestaan om niet mee te gaan omdat ik 'n behoorlijke wond onder mijn grote teen had van ons titanic-avontuur, maar omdat vervolgens de kids ook niet meer mee wilde omdat ze dat anders zielig voor mij vonden ging ik overstag.
Omwille van Mike en Tes ging ik toch maar mee.
Was ik maar wijzer geweest ! Ongetwijfeld had het ons dan een heel wat relaxer middagje bezorgd.
Aangekomen per boot, bij het startpunt van onze tocht begon het al goed.
Tijdens de eerste de beste glijpartij belandde ik met mijn al bezeerde teen op een kapot
stuk bamboe. Gevolg was een diepe snee die niet wilde stoppen met bloeden.
Dat ging lekker. Jeroen opperde al om af te haken en hier op de kids te wachten met de rest van de groep totdat ze terug zouden komen maar ik besloot maar door te gaan want in de bakkende zon te wachten totdat ik 'n ons woog had ik geen behoefte aan.
Ik besloot op 'n later punt, bij de waterval temidden van de lianen en overhangende bamboe, mijn rust te nemen.
Maar het was niet meer nodig. Onze gids wist raad.
Hij pakte mijn teen in met tabak, wat direct het bloeden stopte en zoals hij zei zuiverend
werkte. De pijn verdween ook meteen waardoor ik besloot toch maar verder te lopen.
Nou, ik heb het geweten.
Ons wachte een tocht vol bloedzuigers.
'n Jongen uit onze groep zei vanachter tegen me, "wacht even buurvrouw" en trok meteen zonder dat ik er erg in had en hem gelukkig ook niet had gezien, een bloedzuiger van m'n benen. Dat was de eerste van de velen die gingen volgen bij ieder van ons.
Al griezelend en gillend, stonden we daar van ons ene op ons andere been te springen om die krengen te ontwijken en kwijt te raken.
Ondertussen moesten we toch ook wel vreselijk lachen door het tafereel, eigenlijk was het ook wel dolkomisch hoe we er daar bij stonden. Toen ik grapte "het is net Dancing in the Jungle" was het feest helemaal kompleet.
Ondanks alles hebben we dus toch weer de grootste pret gehad maar waren uiteindelijk
blij dat we weer richting ons Treehouse gingen, genoeg avontuur voor ons voor vandaag.
'n Paar uur later bij ons treehouse, plofte ik vermoeid door alles, op m'n bed om gauw op m'n laptopje het beloofde verslag voor thuis te schrijven.
Jeroen ging met de kids even naar de rivier wat zwieren aan de lianen dus ik had even 'n momentje voor mezelf.
Net toen ik m'n eigen bedacht dat het hier geweldig was maar nog geen beloofde aap
rondom onze boomhut had zien zwieren kwamen Jeroen met de kids de trap op klimmen van onze boomhut.
Enkele tellen later hoorde ik iets achter hun aan trippelen. Toen Mike heel verheugd begon te lachen maakte mijn hart een sprongetje en greep meteen naar mijn camera, eindelijk
de ons beloofde aap op ons balkon.
Maar nee, vandaag zit het ons niet mee.........het was geen aap maar een HOND,
alsof ik verdorie thuis niet genoeg honden zie !!!
Nou ja, aap of geen aap.....bloedzuiger of geen bloedzuiger....onze vakantie kan niet meer kapot.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
