Veevervoer naar Chiang Mai

Gisteren 'n teleurstellend dagje. Na alle ophef over de Chatuchak markt op het internet en zowat iedere reisgids, hadden we hier heel iets van verwacht. Speciaal voor dit gebeuren had ik
onze hele planning omgegooid maar inmiddels ben ik er wel achter dat ons idee van vermaak toch wel erg afwijkt dan van de gemiddelde mens.
Terwijl menig andere toerist vleugeltjes krijgt, bij het zien van 15000 marktkraampjes, dreigde die van ons juist terplekke te vergaan. Je kon er werkelijk je hartje ophalen,
je kon het zo gek niet bedenken,of ze verkochten het wel, van aangekleede konijntjes tot de meest inheemse, voor ons totaal onbekende diersoorten en van sarong tot de meest modieuse "merk" kleding. Je zag door de bomen het bos niet meer, het was zo'n wirwar van kraampjes dat er geen touw aan vast was te knopen waar je je bevond maar bovenal verloren we daar het echte Bangkok gevoel. Je kreeg totaal niks meer mee van de juist zo typerende trekken van deze bizarre metropool, het ging volledig verloren in 'n overvloed aan shopaholic goederen.
Met de ziel onder onze arm besloten we dat we onze souvenir-poging voor het thuisfront
lieten voor wat het was, we braken onze nek om de eerste de beste Tuktuk terug te pakken.
Waar ik normaal tot het uiterste ging om de allerlaagste prijs te bedingen, bood ik de goede man meteen de volledige 200 Baht om maar zo snel mogelijk hier weg te kunnen.
Weer terug in de bizarre waanzin op de weg, onze Tuktuk die dwars tegen het verkeer in reed om evenlater doodleuk te draaien midden op de snelweg, deed ons hart weer even stilstaan maar tegelijkertijd lachten we voldaan, dit was tenminste weer het echte Bangkok,
we hadden weer het gevoel dat we leefden.

De rit naar Chiang Mai was eveneens allerminst normaal.
We begrepen inmiddels wel waarom de "luxe" toeristenbus, welke er vreemd genoeg sneller over deed dan de trein, verhoudingsgewijs veel goedkoper was dan laatst genoemde. Met hoogespannen verwachtingen liepen we naar de bus.
Klokslag 18.00 werden we door een meneer notabene voor ons hotel opgehaald, wat een luxe dachten we nog.
Nou aan die gedachte kwam snel een eind. Toen we instapte bleek het een of andere aftandse bus te zijn. De meeste bedieningpanelen boven je waar je de airco kunt regelen en de verlichting waren incompleet. Lampjes zaten er veelal helemaal niet meer in en de aircoregelaar boven mij was ook verdwenen, wat betekende dat ik 'n volle bak koude wind recht op me kreeg. Het monsterlijke kanten kleedje op mijn hoofdsteun bracht uitkomst, we propte deze in het gat en probleem verholpen.
Na vertrek kregen we de mededeling dat de enigste stop rond middernacht zou zijn. Had je hoge nood dan was je te beklagen want het toilet onder in de bus was niet meer dan 'n blauwe pot waar alle uitwerpselen en urine gezamelijk bewaard werden in 'n ruimte waar
zelfs Mike niet eens kon staan. Het was een hele toer om je behoefte te doen met de deur dicht , je in de meest onmogelijke standje te manoeuvreren om maar niet op de ranzige rand te hoeven zitten en tegelijkertijd je neus en ogen dicht te houden om de stank en viezigheid
maar niet te hoeven waarnemen met alle mogelijke zintuigen.
Tot overmaat van ramp liet Mike me helemaal vertederd 'n allerliefste foto van onze poezepluis zien die hij in de telefoon had gevonden, nou toen was het feest compleet.
Al die dagen was het me gelukt om de gedachte aan alle beestjes die we achter hadden moeten laten, te blokken maar nu overviel me 'n gevoel van heimwee.
Ik mis ze allemaal maar maak me het meest zorgen over Loentje en Poezepluis.
In de ochtend toen we in Chiang Mai arriveerde en de irritatiegraad bijna zijn top bereikte, doordat alles nat was door 'n lekkende airco,werden we plots in de middel of nowhere gedropt. Wat moesten we hier?
Iedereen keek elkaar verbouwereerd aan toen ineens ''n drietal overdekte pick-uptrucks
arriveerde. wat nu weer? Met handen en voeten werd ons duidelijk gemaakt dat we in moesten stappen en de bagage op het dak moesten gooien. Zo zouden ze ons verder naar het centrum brengen. Erg vreemd want door de vorige keer wisten we maar al te goed dat een bus gewoon in het centrum mocht komen.
Drie wagens was natuurlijk veel te weinig voor 'n hele buslading toeristen, maar aangezien Thailand het land van de onbegrensde mogelijkheden is werd het gewoon stamp werk.
Door de waanzin van het geheel kregen we finaal de slappe lach door dit onverwachtse avontuur. Met nog 'n ander nederlands gezin hadden we de grootste lol, het leek wel veevervoer. Zo zie je, er bestaan nog meer van die idioten zoals wij, dit maakte toch wel alles goed, dit had je toch niet willen missen!!!
Toen we bij een of ander afgelegen guesthouse en tevens touroperator werden gedropt, begon het ons te dagen. Die busreizen kunnen ze zo goedkoop aanbieden doordat
ze ervan uitgaan dat ze die achtelijke toeristen wel 'n kamer en wat tours aan kunnen smeren. Verbazingwekkend genoeg, trapt het grootste gedeelte van de rest van het vee er nog in ook, ongelooflijk.
Toen ik resoluut alles van de hand wees waren ze uiteindelijk bereid om een taxi te bellen want je bent op zo'n moment, zo denken ze, volledig van hun afhankelijk.
Maar onze irritatiegrens was duidelijk bereikt samen met die van het andere nederlandse gezin. Gezamelijk stapten we op en gaven duidelijk aan dat ze die taxi in hun haar konden smeren. We regelde samen wel iets, dan streken zij in ieder geval de commissie niet op, de groeten.
Op straat wenkte ik naar de eerste de beste wagen wat leek op 'n Songthaw waarover ik had gelezen. En ja hoor, bingo. Voor 100 baht per stel bracht hij ieder van ons waar we zijn moesten terwijl de rest van de schapen nog mak bij het stelletje commissiejagers zat.
Eenmaal aangekomen bij FunkyMonkey Guesthouse werden we hartelijk ontvangen door
David en Nuy, alsof we elkaar al jaren kenden.
We moesten nog een paar uurtjes wachten op onze kamer maar de tijd vloog voorbij.
Uitgebreid hebben ze ons van alles over de omgeving verteld, werd er een heerlijk ontbijt voor ons klaar gemaakt en regelden ze voor ons de trips die we zelf al in de planning hadden.
Doordat de mahouttraining volgeboekt zat besloten we de planning om te gooien.
Nu gaan we morgen meteen de twee-daagse trekking doen, daags daarna heeft Nuy in de middag voor ons een privétoer geregeld naar oa de handwerkaria en de laatste dag doen we dan de mahouttraining.
Toen bleek dat de vesten vd kids misschien toch te dun waren voor de avond uren, werden er meteen dikkere vesten van david en Nuy uit de kast getrokken die Mike en tes mochten lenen, ongelooflijk wat een gastvrijheid.
Toen we later nog vollop aan de klets waren met david, kwam Nuy ineens aanzetten met
voor ons ieder 'n groot glas koude bananenshake.
Toen de kamer vrij was en schoongemaakt liet ze ons de kamer zien, we waren aangenaam verrast. 'n Kraakheldere prachtig grote kamer met alles er op en er aan, echt geweldig.
We hebben even 'n paar uurtjes de ogen dicht gedaan en zijn daarna naar de Sunday Market en de Nightmarket gegaan.
Eerlijk gezegd wel enigzins met tegenzin na de domper van gisteren maar dit was van een heel ander kaliber. We vonden het waarempel zéér de moeite waard en keken onze ogen uit. Het prijsniveau was ook vele malen lager dan dat van Bangkok maar bovenal verloor de omgeving hier zijn charme niet,verre van dat. Net zoals toendertijd genoten we wederom van Chiang Mai.
En waar we vooral van genoten was 'n heerlijke home-made hamburger met frietjes in een
europeesch restaurant. Het Thaise eten is heerlijk maar na verloop van tijd komen de rijst,
en noedels in allerlei varianten toch even je oren uit. De komende twee dagen moeten
we het doen met het local-food vd bergstammen dus wilde we deze kans die alleen
Chiang Mai ons telkens weet te bieden niet laten schieten.
Morgen dus weer even geen verslag daar the Hilltribes uiteraard niet voorzien zijn van WiFi.
Als ik nog de moed opbrengen dan weer dinsdagavond, zo niet laat ik het thuisfront via 'n smsje wel weten dat we weer veilig uit de bushbush zijn.
Overigens, Mike is zijn Mobiel verloren en hebben deze geblokkeerd. Voor de Sms'ers onder jullie,de komende tijd zijn we dus alleen via mijn nummer te bereiken(Sandra).