Het aftellen is begonnen

De spanning stijgt. Nog precies een week te gaan voordat onze reis gaat beginnen. Het is nu pas 05.00 uur 's Morgens maar er spookt vanalles door m'n hoofd, dus neem ik nu maar de aftrap om ons reisdagboek alvast te beginnen zodat ik alles van me af kan schrijven.
Gisteren naar stad geweest om de laatste spullen voor vakantie in huis te halen, door weer en wind. Het kwam met bakken uit de hemel en we liepen onder onze paraplu's te soppen in de plassen. Weer de bevestiging dat we er goed aan doen om het deze reis eens heel ver te zoeken, ver weg van het drama-weer van alles op kampeerafstand. Regen hebben we de afgelopen jaren genoeg gezien. Tot grote frustratie van de Fam. van Kaauwen die ons warm verwelkomde in het zonnige en warme Italië toen we op de vlucht waren voor de ons achtervolgende regen. Toen we echter waren aangekomen begon het echter enkele uren daarna te stortregenen zoals ze daar zelfs in de winters niet gewend zijn. Dit duurde vervolgens de rest van de dag en ik zelf hield het toen ook niet meer droog. Tranen vulde ook de binnenkant van de tent van ellende, hadden we hier zover voor gereden? Toen het het jaar daarop eveneens niet droog hielden was de maat vol en besloten we het kamperen aan de wilgen te hangen. Alhoewel we jarenlang met recht hebben genoten van het kamperen in onze geliefde tent en deze ons nog nooit in de steek had gelaten in alle barre weersomstandigheden, het was duidelijk dat alles op rijafstand binnen europa niet veilig was voor de regen. Voortaan dus maar vliegen voor ons, kijken of de weersgoden ons dan gunstiger gezind zijn.
En nu precies over 'n weekje, eindelijk naar het ons geliefde Thailand, midden in het regenseizoen haha... Tsja, we zitten nou eenmaal aan de schoolvakanties vast dus het is even niet anders. De temp. is in ieder geval zeker goed en de regen zal (als het goed is) zich enkel tot 'n flinke bui van hooguit 'n uurtje in de avonduren beperken. Hebben we héél veel pech..... de monnikken voorbij zien drijven door de straten van Bangkok zoals vorig jaar wanneer heel Bangkok en grote delen van de rest van het land onder water stonden, heeft ook z'n charme! Het ís en blíjft Thailand, 'n compleet andere wereld dan de onze waar we zelfs bereid zijn de regen op de koop toe te nemen.
Gisteravond brak er even lichtelijke paniek uit. Bij het doorpassen van onze kleding bleek de afritsbroek van Tes in 'n goede twee maanden tijd véél te klein geworden te zijn. Ik sloeg geschokt de handen voor mijn ogen, de zoom van haar broek bungelde ver boven haar enkels ! Het leek wel 'n driekwartbroek. Na meting bleek ze in die paar weken 6 cm gegroeid, dat was niet de afspraak!!!! Na de volledige zoom los gegooid te hebben realiseerde ik me dat oma Kitty hier vast en zeker wel 'n oplossing voor had. Later kreeg Mike de stille stuip. Toen hij z'n afritsbroek aandeed compleet met wandelschoenen en 't door hem gehate hemdje, was de wanhoop van z'n gezicht te lezen, wat was er gebeurd met z'n eerdere stoere imago? Tsja en ook moeders moest er aan geloven. Bij mij sloeg ook de wanhoop toe toen ik de onflateuse afritsbroek nog eens aandeed. Mijn kont hierin lijkt enorm evenals mijn bovenbenen. Tot overmaat van ramp zei Mike in al zijn eerlijkheid dat hij het hier volledig mee eens was. Ik kon hem goed het strotje omdraaien, heel af en toe mag je ook iets mínder eerlijk zijn!!!! En Jeroen.........die doorstond het geheel voortreffelijk. Hij negeerde halsstarrig zijn wanstaltige wandelsandalen in de koffer. Liet deze onaangeroerd liggen in de hoop dat ze dan vanzelf 'n keer verdwijnen. Maar mijn wraak zal zoet zijn, terplekke, tijdens onze trek- en olifantentochten, moet ook hij eraan geloven. Er is óók voor hem, geen ontkomen aan.